Gerçekte ise Cumhuriyetin kurulduğu ilk yıllarda tarım nüfusu toplam nüfusun % 75'ine karşılık gelmekte idi.

Türkiye'de 1950'den sonra kırsal nüfusun toplam nüfus içindeki payı sürekli olarak azalma göstermeye başlamış, toplam nüfus yıllık % 2,5 gibi bir oranda artış gösterirken tarım nüfusunun oranı ve sayısı düşme göstermiştir.

Geçici olarak 1950 ile 1980 yıllarında tarım nüfusunda bir artış görülmüştür.

Bu dönemde köyden şehre göçte bir azalma ve duraksama ortaya çıkmıştır. Köy ve tarım nüfusu artarken, genel nüfus artışı sürmüş, ancak bu köy/tarım nüfusundaki artış şehir nüfusa göre daha yavaş olmuştur.

1980 yılından sonra ilk defa ülkemizdeki köy/tarım nüfusundaki miktar olarak da azalmaya başlamış ve belirtilen tarihte 25 milyon civarında olan kırsal nüfus günümüzde 16,5 milyona kadar düşmüştür.

Köy/tarım nüfusundaki azalma 1985 yılı ile 1990 yılı arasında da sürmüştür.

1985 yılında ülke nüfusu yaklaşık 50 milyondan 56 milyona, kentsel nüfus da 27 milyondan 33 milyona çıkmıştı
Yaklaşık olarak 24 milyon olan kırsal nüfus 1990 yılına gelindiğinde yaklaşık olarak 23 milyona düşmüştür.

Köy/tarım nüfusu 1990 ile 2000 yılları arasındaki 10 yıllık dönemde yaklaşık olarak 23,1 milyondan 23,8 milyona çıkmıştır. Yani 1980 ile 1990 arasında azalan kırsal nüfus devam eden 10 yılda az da olsa yükseliş göstermiştir.

Ancak Köy/tarım nüfus artışı ülke nüfusu ve kentsel nüfusun bu dönemdeki artışı karşısında çok düşük kalmıştır. Çünkü bu dönemde Köy/tarım nüfusunda 650 bin kişilik bir artış yaşanırken, şehir nüfusu yaklaşık 9 milyon artarken ülke nüfusu da 10 milyonun az üzerinde artış göstermiştir.

Bu gelişmelerin doğal sonucu olarak tarımda makine ve modernleşmede hızlı bir gelişme beklenirken, modernleşme çabaları eksilen köy/tarım nüfusu rakamlarının çok gerisinde kalmıştır.

Bu da tarımda çalışacak işgücü açığını ortaya çıkarmış, dolayısıyla üretimde beklenen artış gerçekleşmemiştir.