Çalılar, palmiye ağaçları ve bambular arasına ağaç dikerek tarımsal ormancılık uygulaması, çiftçilere çeşitli faydalar sağlayabilir. Bu yöntem, büyük ölçekte tarım arazilerinde karbon depolayarak iklim değişikliğiyle mücadeleye katkıda bulunabilir. Bazı ülkeler, tarım arazilerine ağaç dikme taahhütleriyle bu yöntemi benimsemektedir.

Tarımsal ormancılık deneyimleri açısından, Hindistan'da yaşananlar bize ilginç bir örnek sunuyor. 1999'da Madhya Pradesh eyaletinde başlatılan Lok Vaniki planı, çiftçilere kerestenin ek gelir elde etmelerine yardımcı olmak amacıyla tik ağacı fidanları sağladı. Ancak, planın başlangıcı zorlu oldu ve çeşitli nedenlerle beklenen başarıya ulaşamadı.

Hindistan, tarımsal ormancılığı teşvik etmek amacıyla 2014'e kadar ulusal düzeyde daha basit prosedürler içeren bir politika benimsedi. Ancak, son on yılda çiftliklerdeki ağaç sayısında ciddi bir düşüş yaşandığı gözlemlendi. Bu düşüş, mekanize tarımın yaygınlaşması, mantar parazitlerinin saldırıları ve çiftçilerin ağaçların güneş ışığını mahsullere engel olarak görmeleri gibi faktörlere bağlanabilir.

Özellikle küçük çiftçiler için finansman ve izin süreçlerindeki zorluklar, tarımsal ormancılığın uygulanmasını engelleyebilir. Bununla birlikte, bu modelin başarılı olması için küçük çiftçilerin yerel ağaçları sürdürülebilir bir şekilde yetiştirmelerini teşvik eden finansal mekanizmaların oluşturulması gerekmektedir. Bu, çiftliklerdeki ağaçların sürdürülebilir bir şekilde yönetilmesi ve dünya çapında tarımsal ormancılığın yaygınlaşması için önemli bir adım olabilir.