Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre, örtü altı ürün yetiştiriciliğinde Mersin, Antalya'dan sonra Türkiye'de en geniş örtülü alana sahip ikinci il oldu. İl genelinde 2003 yılında 101 bin 258 dekar alanda örtü altı sebze ve meyve üretimi yapılırken, 2013 yılında bu rakam 148 bin 773 dekar alana çıktı. 2003 yılında, 239 bin 351 ton ile örtü altında en çok üretilen ürün domates olurken, 2013 verilerine göre domates 242 bin 290 ton ile yine başı çekti. 2003 yılında 58 bin 445 ton ile örtü altında en çok üretilen meyve olan muz, 2013 yılında 61 bin 249 ton üretildi. 2003 yılında 25 bin 551 ton olan çilek üretimi ise 2013 yılında 61 bin 249 tona ulaştı.

ÖRTÜ ALTI ÜRETİCİLİĞİ ÜRETİMİ ARTIRIYOR
 
Erdemli İlçesi'nde kurulu Alata Bahçe Kültürleri Araştırma İstasyonu Müdürü Dr. Davut Keleş, Mersin'in örtü altı ürün yetiştiriciliğinde ciddi bir ilerleme yaşandığını söyledi. Örtü altında yetiştirilen ürünlerde, normal verimin 4 ile 10 katı fazlasının alındığını kaydeden Keleş şöyle konuştu Örtü altı yetiştiriciliğinde Antalya 242 bin dekar ile lider kent olurken, Mersin 148 bin 773 dekar ile en iyi atılımı yapan kentler arasında başı çekti. İklim ve çevrenin müsait olması nedeniyle Mersin genelinde birçok çiftçi örtü altı ürün yetiştiriciliğini tercih etmektedir. Örtü alanda yapılan yetiştiricilik, açık alan yetiştiriciliğine göre 4 ile 10 kat daha fazla ürün vermektedir. Açık alan yetiştiriciliğinde mevsime bağlı olmakla birlikte, örtü altı alan yetiştiriciliğinde yılın 12 ayı üretim yapılabilmektedir.

Bu da ürünün piyasada arzının dalgalanmasını engellediği için enflasyon üzerinde olumlu etkisi yaratır. Tabi ki örtü altında 12 ay üretim yapmak, seçilen yer ve şehre göre değişir. Çiftçilerin yapması gereken gerçek anlamda bir sera ile 12 ay üretim gerçekleştirmek. Yani üreticilerin, sadece soğuktan korumak için oluşturulan antidon seralarından modern seralara geçmesi gerekmektedir. Bu seralarda ısı, nem, ışık şiddeti, hastalık ve zararlılardan korunma ayarlanabildiği için daha uzun üretim süresi sağlamaktadır. Üretim miktarı artınca fiyatlar düşmekte ve tüketici daha ucuza ürün bulabilmektedir. Aynı zamanda üreticiler de tonajdan kazanmaktadır.